Niniejsza praca dyplomowa nosi tytuł „Wybrane problemy tłumaczenia tekstów publicystycznych na materiale rosyjskiego przekładu artykułu A. Dudy „Prawda, która nie może umrzeć”. W pracy poruszone zostały kwestie przekładu tekstów publicystycznych i związanych z nim trudności.

Praca zaczyna się od wprowadzenia, w którym jest mowa o tym jaki jest przedmiot badania, jakie problemy będą omawiane, dlaczego one są aktualne i jaki jest cel danej pracy dyplomowej.

Pierwsza część pracy stanowi ogólne wprowadzenie do tematyki przekładu. W tym rozdziale omawiane jest pojęcie tłumaczenia na podstawie prac L. S. Barchudarowa, L. L. Nielubina i B. Z. Kielar oraz jego rodzaje na podstawie klasyfikacji L. S. Barchudarowa. Jest to tłumaczenie tekstu z formy pisemnej na formę pisemną, z formy pisemnej na formę ustną, z formy ustnej na formę pisemną oraz z formy ustnej na formę ustną.

Rozdział drugi zawiera charakterystykę tekstu wyjściowego. Składa się on z dwóch podrozdziałów. Pierwszy podrozdział dotyczy charakterystyki tekstu publicystycznego na podstawie prac A. W. Szwieca, J. A. Bielczikowa, J. Lukszyna oraz O. Małysy. W nim jest informacja, do którego stylu i podstylu odnosi się tekst przeanalizowany oraz do jakiego typu tytuł należy jego tytuł według klasyfikacji J. Lukszyna oraz O. Małysy. Drugi podrozdział zawiera analizę przedtłumaczeniową tekstu wyjściowego. Jest w nim informacja na temat: celu przeprowadzonej analizy przedtłumaczeniowej, tytułu analizowanego tekstu, autora tekstu, daty powstania tekstu, celu powstania tekstu, określenia jego źródła i odbiorcy, czterech typów informacji, zadania komunikacyjnego i gatunku tekstu.

Trzeci rozdział stanowi komentarz do tłumaczenia tekstu Prawda, która nie może umrzeć i składa się z dwóch części. Pierwsza część dotyczy tłumaczenia nazw własnych. Jest tam poruszony problem tłumaczenia antroponimów, toponimów, etnonimów i innych typów nazw własnych.  W tekście wyjściowym występują nazwy własne pochodzenia: niemieckiego, polskiego, rosyjskiego, litewskiego, ukraińskiego i angielskiego. Druga część stanowi opis transformacji przekładowych zastosowanych w tłumaczeniu, skonstruowany na podstawie koncepcji L. S. Barchudarowa. Główne ich typy to: